Nasz periodyk podejmując konsekwentnie temat reformy samorządowej (NP nr 5 " Efekt zawsze może być lepszy", NP nr 6 "W nowych granicach", NP nr 7 "Po wyborach" jak też w NP nr 3 "Od nas zależy wiele ") nie może sobie pozwolić na zwykłą propagandę jaki też ogromny sukces przy-niesie ta reforma, albo jaki to nadzwyczajny wynalazek itd. Na podsumowanie tego, czy jest to sukces, czy też nie, jest za wcześnie, a samorządy powiatowe nie są żadną nowością, przywrócenie ich powinno być oparte na pełnym strategicznym programie rozwoju społeczno - gospo-darczego kraju, a po wstępnym rekonesansie wśród miejscowych starostw można stwierdzić, że o takim programie nikt nie słyszał, jednak reformę powiatową uruchomiono pod nadzwyczajną kuratelą państwa, wszystkie niemal pieniądze są cedzone przez "Centerfugę " Ministerstwa Finansów: dotacje, subwencje temu masło, temu maślankę, a jak tego zabraknie pijcie serwatkę.
Jeżeli komuś brakło zaufania czy też uważał, że teren z takim stopniem samorządności może sobie nie dać rady to nie powinien tego robić. Najbar-dziej bulwersujące jest w takim podejściu to, kto ma za co odpowiadać i na czyj koszt ma być ta cała zabawa. Dość czynnie przyglądam się organizacji naszego państwa od ponad 20 lat i dziwię się, że nasz kraj mógł to wszystko wytrzymać.
Stało się to wszystko dzięki odporności narodu i zasobom materialnym, musieliśmy być bardzo bogatym państwem, aby przeżyć stan wojenny, pry-watyzację gospodarki i podział na dzielnice bez odebrania horrendalnych przywilejów setkom tysięcy "wybitnym mężom stanu". Kiedy tak patrzę na to wszystko i słucham od lat różnych reformatorów mogę powiedzieć tylko jedno, że trzeba być na prawdę mocnym duchem, aby nie dać się zwariować. Jest u nas dalej wielu ludzi co niegdyś musieli się nauczyć orać i dzisiaj nikt im nie powie, że skibę przewraca wrona, która kracze za pługiem, tylko odkładnica po odcięciu od ziemi przez lemiesz najczęściej z niezłej stali.Chcę powiedzieć, że tak będzie właśnie z samorządami,to nam przyjdzie przeorać to pole, a nie różnym teoretykom i mówcom do szklanego ekranu głoszącym rewelacje na przykładzie krajów Europy Zachodniej, USA, Kanady itd. Starostwa w Sokołowie Podl., Siedlcach, Węgrowie nie mają blisko nawet do Warszawy, nie mówiąc o mocarstwach światowych , a będą musiały sobie dać radę , choćby miało się to skończyć "przeniesieniem stolicy z Warszawy do Krakowa czy Ostrołęki." Jedno jest zrozumiałe, że starostwa powiatowe wymuszą prędzej czy później bardziej racjonalną politykę władz centralnych wobec tzw. prowincji, terenu, a konkretnie w stosunku do gmin gdzie decydują się losy życia mieszkańców, ich udział w oświacie, kulturze, warsztacie pracy, drogach powiatu, standarcie domów, mieszkań etc.
Na tej podstawie śmiem twierdzić, iż reforma się powiedzie, gdyż in-nego wyjścia już teraz nie ma, co potwierdzają liczni lokalni działacze. Muszą oni podjąć rzuconą rękawicę, aby zmierzyć się na podeście starostwa z ciężarem władzy jakiej się z woli wyborców podjęli.
"Nasz Przewodnik" będzie wytrwałym kibicem i czynnym obserwatorem wszelkich zmagań radnych z potrzebami społeczeństwa z naszego regionu. Nie ulega wątpliwości, że samorządy z wieloma drobnymi problemami dadzą sobie radę, ale zważmy, że ostatnie dziesięciolecia stworzyły problemy przerastające niekiedy nas wszystkich. Nasza cywilizacja osiągnęła szczyt rozwoju techniki, ale także sprzeczności dla życia człowieka, mamy fatalne przepisy, niesprawne urzędy, często komplikujemy mnóstwo małych prostych spraw, przestajemy do siebie podchodzić rozsądnie, a zabiegamy o przychylną propagandę. W związku z tym , że nadchodzi rok 2000 ludzie często siebie pytają, czy wtedy będzie biblijny koniec świata. Odpowiadam sobie i swoim czytelnikom, nic z tych rzeczy, świat nie zna swojego początku i nie zobaczy swojego końca, ale jak pokazuje historia wszystkie cywilizacje upadły na skutek spiętrzenia wewnętrznych słabości. Tak też musi być z obecnym porządkiem na świecie, wcześniej, czy później sobie runie, na jego miejsce nastanie nowy czas, czas w którym człowiek bardziej zechce nauczyć się szanować wszystko,co jest mu do życia potrzebne, a to jest możliwe tylko wówczas gdy pozbędziemy się najgroźniejszej przyczyny zła tzn. fałszu i obłudy. Dlatego tak ważna w nadchodzących latach będzie kultura i sztuka (teatr, poezja, malarstwo,śpiew etc) rodząca się z pilnej potrzeby ratowania ludzkości, a nie z polecenia władzy dla wzmacniania swojego absolutu, stąd odpowiedzialność za rozwój kultury na danym terenie spada na wszystkich mieszkańców.