Sztuka jako urządzenie prześwietlające ludzi powstaje w określonym miejscu i czasie, chociaż jako taka musi posiadać wymowę ponadczasową i ponadnarodowościową to jednak każdy artysta posiada niezgłębione źródło inspiracji w swoim pochodzeniu, a motywacja dla twórczości pochodzi przede wszystkim z umiłowania swojej Ojczyzny. Wielkość artysty zależy od dorobku kulturowego swojego narodu, od jego tożsamości, historii, etyki i zasad moralnych, dążeń i aspiracji międzynarodowych. Zadaniem sztuki jest sterowanie życiem kulturalnym, duchowym narodu tak, aby żadne z pokoleń nie zapomniało o dziejach swojego narodu. Możliwości odbioru sztuki zależą głównie od wrażliwości duchowej i humanistycznej, a nie od pozycji społecznej mierzonej wartościami materialnymi. Smak sztuki rozpoznaje się po pierwiastkach pochodzących z czystego pierwotnego źródła , do którego mają dostęp artyści obdarzeni swoistym darem, którym dzielą się poprzez paletę barw, czy szyk słów, dźwięków z odbiorcami. Czasami padają obiegowe opinie, że dzisiaj wielkich twórców już nie ma. Z ubolewaniem trzeba stwierdzić, że ostatnie dziesięciolecia upośledziły przede wszystkim odbiorców. Najpierw zatarto różnicę między prawdą i fałszem, potem między dobrem i złem, dzisiaj człowiek już nic nie rozróżnia i na nic nie ma ochoty przez wszystkich manipulowany traci wiarę we wszystko, włącznie z naturalnymi ogniwami samokontroli i równowagi, co wyzwala niezaspokojony głód szukania jakiejś wiarygodności, często nie tam, gdzie trzeba. Ib ogromnie odpowiedzialna sprawa dawać jeszcze ludziom nadzieję, którzy doprowadzili się do takiego niebezpiecznego stanu dreptania w grząskim gruncie bałwochwalstwa. Artysta posiadający dar twórczy zostaje zauważony przez ludzi dlatego, że się nimi zajmuje, przestrzega, rozmawia i wpływa na ich podejście do świata. Sztuka to ludzie, ich życie, ich uczucia, ich słabości w obiektywie umysłu artysty, który musi być świadomy zjawisk społecznych zachodzących w narodzie, czy społeczeńenie.

Nasz region rozpoczyna budowanie programu krajoznawczego. Jeżeli myślimy o turystyce wiejskiej, to nie będzie to możliwe bez powszechnych, autentycznych działań kulturalno- oświatowych na wsi. Na nowo trzeba stworzyć warunki do narodzenia się sztuki ludowej, wskrzesić teatrzyki, zachęcać do powstawania zespołów wokalnych, tanecznych, wspierać twórców zajmujących się rzeźbą, malarstwem, tkactwem itd.

Będzie to zadanie samorządów gminnych i powiatowych, ale najważniejsze jest aby zapoczątkowały to wreszcie szkoły, głównie szkoły średnie, które powinny posiadać i praktycznie realizować regionalne programy kulturalne. W tym zakresie jesteśmy do dyspozycji, nasze skromne wydawnictwo polecamy bibliotekom szkolnym, a władzom samorządowym składamy ofertę do wieloletniej współpracy.