DRODZY PRZYJACIELE

Jaka dawna to chwila

jak d�ugi to czas,

drewniane �odzie

kamienia epoka

zaraz potem,

ten cudowny �wiat

staro�ytnej sztuki,

piramid geometria

rze�b symetria,

tyle pokole�

tyle lat

co tam rok

miesi�c, czy dzie�

idea wieczna

nie przed siebie

wzrok wyt�a�

jeno patrze �

kto za tob�

i�� raczy,

bra� i dawa�

jeszcze na tym �wiecie,

dochowa � wierno�ci

szczerej �yczliwo�ci,

by� tak cichym

jak bezwietrzny dzie�

by� tak skromnym

jak brzozy cie�

niepozornym, schludnym

robaczkiem wolnym

u�miecha� si� p�ochliwie

przeprasza� wstydliwie,

milionami serc zdobytych,

fortece oboj�tno�ci rozbija�

twierdz� nienawi�ci wysadza�

gmachy pychy burzy�.

W czas mi�o�ci

i duchowego odkrycia,

przewrotno�� i ob�ud�

jak huragan zmiata�:

szar�� prawdy,

do �wiadczenia kapita�em

optymizmu strza�em.

Wiary przywr�ci� znami�

nadziei d�wign�� rami�

teraz razem z Wami

drodzy przyjaciele.

PRZEWODNIK

Mo�e jest pierwszy

mo�e ostatni

mo�e jest wielki

mo�e ma�y,

na poz�r bezsilny

bezradny

nie krzyczy

i nie milczy,

o nic nie prosi

niczego nie ��da.

Ma w sobie jednak

t� moc ogromn�

co wszystko o�ywia

co wszystko �amie,

kruszy serca ostyg�e

rozbija sumienia kamienne

ekspresj� s�owa,

wiersza krojem

ducha nastrojem.

O nim szumi� lasy

wiej� knieje

za nim id� wiatry,

s�o�ca promienie,

jak ludzi westchnienie

na legendy korzenie,

sk�d jego

i wszystkich

pochodzenie.