HYMN AMATORA

Kto stanie na czele

kto pierś wystawi na pierwsze cele

komu to powierzycie

komu komendę nad sobą oddacie

na baczność staniecie

gotowi bronić

Ojczyzny, honoru

twarzy oblicza ...

Stop ! to nie ta epoka,

po co taki etos

zaraz stawać

głowę nadstawiać

spokojnie niby bogobojnie

z dnia na dzień żyć

lata liczyć

majątki mnożyć

świata używać

łakocie spożywać

biedą się nie zajmować

nędzą się nie przejmować

o wolności nie myśleć

o miłości nie marzyć

lekko o wszystkim gwarzyć

cicho siedzieć i ani się ważyć

ducha narodu badać

chorągwie zaciągać

partie zakładać

w politykę się wdawać,

wszystko robią profesjonaliści

czasami przeoczeni pasjonaliści,

poeta - amator

co szyku nie uznaje

rytmu nie czuje

układy różne psuje

lecz ludziom

coraz bardziej pasuje.

MARZENIA...

Zamienić kiedyś

przepych pałaców

pustych korytarzy chłód,

piętrowych komnat lód

na alpejski szczyt,

śniegu jaskrawą biel

złotego słońca błysk

i smukłego młodzieńca szyk,

o srebrzystej twarzy,

o oczach nie do złapania,

nie do zatrzymania

łapczywie spoglądających,

aż przed czoło wylatujących.

Stanąć wtedy z nim

przed kopułą aniołów pełną

miłość uwielbiających

bez szat i wstydu

wdzięcznie i mile

po obłokach fruwających,

Dotknąć wtenczas wybranego,

choćby musnąć

aksamitne ciało,

przytomność stracić

i w gaju spocząć

u boku jego,

gdzie ptaków ćwierkanie,

ciszy gwizdanie

znów szum głowy wznieci

a serce pędem

w ramiona ukochanego wleci.

Po tym niech tylko

leśny listek zostanie ,

mchu i drzew powonienie

oraz nadzieja na marzeń dopełnienie.