Rozmowa z ludem

Chcemy krzyczeć, płakać
latać i skakać
pragnąc i kochać
tęsknić i szlochać.
Tak, wiem o tym
to będzie potem
teraz uciekacie
drzwi zamykacie
dostępu bronicie
nieufnie patrzycie
życie mylicie
z egzystencją podmiejską
przekorą wiejską,
to dusza tłumiona
gnieciona, tłamszona
te rzeczy gada
zmiany wielkie zapowiada
pękną serca
zaiskrzą oczy
słowa wyrwą się z piersi
żeśmy zaparli się jak gęsi
a nikt krzyczeć nie broni
w płaczu łez nie stroni
miłość nam niezbędna
przyjaźń może być błędna
i takie jest całe życie
w pełnej sztuki kolorycie
słowa, gesty
serca szelesty
niepokoju protesty
to dalszej rozmowy nuta
bo wielka wasza pokuta
ucisk i zastraszenie
możnych rozpanoszenie.

Wasz stan wielki
grabieżców niewielki
tej nierówności rozmiary
przybliżają równości miary
aby żaden dorobkiewicz
niczym niegdyś carewicz
nie kręcił na uległość bata
nie odgrywał kata
bo nierychliwe, ale sprawiedliwe
działania każdego brata
zdaje się przemoc silniejsza
jednak odwaga pilniejsza
gdyż losy Ojczyzny
na Was spoczywają
wady narodu zagrażają
nieprzyjaciele na zdobycz czyhają
nadaremnie ręce zacierają
bo honorem i wiarą jaką macie
wszystko odeprzeć zdołacie
wesprą Was młodzieży szeregi
znajdziemy drogi brzegi
po której przejdzie Wasz
sztandar zuchwały
na lata chwały
i nie zginie orzeł biały.
Bądźcie zdrowi i gotowi
dumnie i wesoło
stawiać temu czoło!