ŻYCIE JEST PIĘKNE...

Każdy w swoim życiu zadaje sobie czasami pytania dotyczące swojego przeznaczenia. Nurtują nas myśli dotyczące przyszłości, kolei losów naszego życia. Gdyby jednak komuś powiedzieć, że jest ono z góry ściśle zaplanowane i, że nie można uniknąć swojego przeznaczenia, to na pewno wiele osób przyjęłoby to z niedowierzaniem i zdumieniem. Taka opinia wywołała by sporo kontrowersyjnych stwierdzeń. Wiele osób uważa, że to właśnie od nich zależy większość wydarzeń, jakie mają miejsce w ich życiu.

Są sytuacje, kiedy stawiamy sobie samodzielne cele, ale są też takie kie­dy musimy zachować się według prawdopodobnej woli. Nie ma człowie­ka, który nie byłby chociaż raz postawiony przed takim wyborem, dlate­go wielu ludzi korzysta na przemian z jednej lub drugiej pozycji. Ten sam człowiek raz jest czemuś posłuszny, innym razem przeciwstawia się napotkanym rzeczom. Dlatego musi zaistnieć procesor łączący te kon­trastowe postawy. Znamienne jest to, że wiele osób wprawdzie wyznacza sobie samodzielne cele, lecz prosi siły wyższe o pomoc w ich akceptacji i realizacji. Znaczy to, że uznają istniejące dla nich przeznaczenie, jako siłę wyższą od własnego wyznaczania sobie celów. Są ludzie, którzy uważają, że nie określają sobie celów, tylko działają zgodnie z przeznaczeniem. Posługują się wyłącznie intuicją i sumieniem. Nie sztuką jest, dawanie przykładów i dowodów takich postaw, ale wy­kazanie, że stwierdzenie o przeciwstawności tych światopoglądów jest sporym uproszczeniem.

Smutną, prawdą jest to, że wszyscy od chwili urodzenia jesteśmy przeznaczeni na śmierć. Nikt z nas jej nie pożąda i na nią nie wyczeku­je, ale niestety jest ona nam wszystkim przeznaczona. Możemy stawiać sobie wiele celów, życzeń i na pewno większość z nich może się spełnić, jednak nie uda nam się uniknąć przeznaczenia związanego z odejściem z tego świata. Śmierć ma wiele twarzy, może nastąpić wcześniej lub póź­niej. Przychodzi nagle, niespodziewanie, zaskakuje nas w najbardziej nieodpowiednich momentach. Ma jednak czasem inne, jakże odmienne oblicze. Jest wybawieniem od ciężkich cierpień, choroby , przyjmuje się ją ze spokojem, ulgą i zrozumieniem.

Zatem opinia, że dużo zależy od samego człowieka może być upowszech­niana w młodym pokoleniu lecz ludzie starsi zdają sobie sprawę z ich ostatecznego przeznaczenia. Moment śmierci, misterium duchowe daje nam ostateczny dowód słuszności opinii, że nie można jej uniknąć, ani przed nią uciec. Jej lodowata ręka dosięgnie każdego, bez względu na pochodzenie czy posiadane bogactwa. Jeżeli ktoś potrafił w odpowiedni sposób kierować swoim ziemskim życiem, to pozostawi po sobie wszystko to, co chciał zostawić. Jeśli jed­nak postępował inaczej, to wobec nadchodzącej ostatniej chwili chciałby niejednokrotnie wszystko zmienić, a na to jest wówczas już za późno. Procesorem łączącym teorię o przeznaczeniu i możliwościach własnych człowieka jest jego życie, rozumowanie i postępowanie. Postępowanie według zasady, że to właśnie ja jestem najważniejszy i tyl­ko ja się liczę doprowadza nas do tak głębokiej ciemnoty, że mogąc żyć wspaniale, żyjemy marnie. Za nasze niepowodzenia obwiniamy złośliwy los, brak szczęścia, czy złe moce. Nie potrafimy w wielu przypadkach rzec: "tak też jest dobrze i lepiej nie trzeba", przecież każde ŻYCIE JEST PIĘKNE.

Wśród ludzi brakuje obecnie cennej umiejętności jednoczenia się. Ta cecha niejednokrotnie była w naszym narodzie przyczyną niepowo­dzeń i klęsk. Także teraźniejsza sytuacja nie jest powodem do dumy, rodzą się uzasadnione obawy o nadchodzącą przyszłość. Wzajemne pod­ważanie i nieposzanowanie poglądów, ciągłe nieporozumienia doprowa­dzą wkrótce do tego, że we własnym kraju nie będziemy mieli zbyt wiele do powiedzenia. Konsumpcyjny styl życia, szukanie doraźnych korzyści powoduje zatracenie linii rozwoju narodowego. Władza podejmuje po­chopne decyzje lub opóźnia niezbędne reformy, a naród jest na to całko­wicie obojętny. Sytuacja ta jest bardzo niebezpieczna. Potrzebna nam jest skuteczna, przejrzysta i zrozumiała reguła humanistyczna, która będzie w stanie przeciwstawić się tym procesom. Trzeba na to spojrzeć przez pryzmat wzajemnych możliwości, potrzeb oraz wspólnego działa­nia na określonych terytoriach. Stworzenie mechanizmów podziału ma­terialnego społeczeństwa i sytuacji , kiedy nie wykorzystane są wszyst­kie możliwości racjonalnego wykorzystania darów natury i dorobku cy­wilizacyjnego to wynik władzy pieniądza nad światem. Pieniądz jednak nie powinien odgrywać największej roli, ale międzyludzkie uczucia, jedność i odpowiedzialność za życie człowieka na Ziemi. Nastaną kiedyś czasy, gdy właściwe idee będą droższe od wszelkich bogactw, ludzie zaczną szukać zdrowych prostych myśli, które jeden drugiemu będzie powta­rzał jak o odkryciu Ameryki, bo wszystko zawdzięczamy naturze i tym, którzy potrafią się z nią odpowiednio obchodzić, więc nie szczędźmy swych myśli i uczuć na rzecz naszej symbiozy z naturą. Życie jest piękne pod warunkiem, że potrafimy podejść do niego z należytym szacunkiem i troską oraz jesteśmy przekonani, że za­pewnia to miłość i konieczność zrozumienia się wszystkich ludzi.

Redakcja