OD NAS ZALE ŻY WIELE...

Wszyscy odczuwamy prze łomowość życia człowieka na świecie. Bynajmniej nie jest to tylko efekt końca wieku, czy zbliżającego się roku 2000. Ostatnie dziesięciolecia przyniosły tak duże przyspieszenie rozwoju świata, że człowiek przestał wiele rzeczy rozumieć. Człowiek jest mądry wówczas, kiedy jest w stanie postępować rozumnie, tj. świadomie realizować obrane cele. Dryfowanie ludzi z prądem globalnego wyścigu, bez jasno określonego miejsca dla człowieka w przyszłości, jest losem rozbitków na tratwie w nurcie wezbranej rzeki. Zacznijmy od samych siebie, od przeanalizowania swoich dążeń i możliwości ich realizacji. Często będzie nam trudno te dążenia określić, a odnośnie realizacji powiemy krótko, że to nie zależy tylko od nas

Je śli nasz trud na tym skończymy, to kiedyś świat obejdzie się z nami po macoszemu. Spójrzmy na nasze podejście do kompanii wyborczych, często zmienia­my preferencje lub nie uczestniczymy w wyborach, a wybierani przez nas przedstawiciele najczęściej nas rozczarowują, gdyż zabiegają bardziej o siebie niż o nasze środowisko. Jest to wynik zagubienia na skutek długoletniej manipulacji i braku fundamentów dla trwałego systemu społeczno-gospodarczego. Z tego stwierdzenia wynikają dwa cele: wszędzie trzeba przeciwstawiać się manipulacji i trzeba zacząć budować fundamenty lepszego życia człowieka, który ma zarówno potrzeby bytowe jak i duchowe. Sądzę, że chodzi tu przede wszystkim o zachowanie równowagi w zabezpieczeniu tych potrzeb i uczciwe traktowanie każdego człowieka. Co nam przeszkadza w podjęciu rzetelnych działań w tym kierunku? Moim zdaniem, nie kryzys materialny, ale duchowy. Człowiek traci równowagę duchową, popada w apatię lub doznaje emocji, któ­rych nie jest w stanie opanować. Krótko mówiąc, człowiek może stracić nad sobą kontrolę. Nie muszę przytaczać na to powszechnych dowodów, lepiej jak zasygnalizuję sposób na przeciwdziałanie dla tego niebezpiecznego zjawiska.

W przysz łości potrzebne będą pewnego rodzaju "nowe towarzystwa przywódcze", inspirujące powstanie jak największej liczby zespołów wykonawczych. Przychodzi moment, kiedy jesteśmy zmuszeni odstąpić od gloryfikacji jednostek jako wszechmogących instytucji, którym wszyscy muszą się podporządkować. To na tym oparte systemy powodowały największe tragedie dla ludzkości. Umiejętność zespołowego zarządzania będzie niebawem konieczna w firmach, admi­nistracji samorządowej i rządowej. Rzecz jest w tym aby weryfikacja przywódców następowała w samym zespole, jak też po efektach zespołu, przez ogół zainteresowanej społeczności.

Chodzi o to, że jeżeli mielibyśmy kogoś uznać za autentycznego przywódcę, to podstawą do tego był by jego autorytet, a nie tzw. promowanie liderów różnych ugrupowań o niejasnym programie i obliczu, stąd decentralizacja władzy w Polsce jak i na całym świecie, staje się jak najbardziej uzasadniona. Przyszłość świata leży w dążeniach i odpowiedzialności wszystkich ludzi. Brak pozytywnych dążeń w tej materii i uchylanie się od odpowiedzialności za swoje losy i innych ludzi jest podniesieniem rąk do góry i narażeniem się na utratę sensu i pewno ści życia. Od nas zależy wiele, wystarczy, abyśmy chcieli się nad tym głębiej zastanowić. Niekiedy czynimy to na skutek popełnionych błędów, lepiej późno niż wcale, jak nie z chęci to z konieczności. Całkowicie człowiek nie jest w stanie przestać się mylić, ale musi być bardziej wyczulony na swoje błędy. Często postęp i rozwój dokonują się metodą prób i błędów. Dlatego człowiek generalnie kroczy drogą dla niego przeznaczoną, ale niekiedy ulega złudnym programom, z których bardzo trudno się wyrwać (np: z wyścigu zbrojeniowego). Unowocześnianie i powiększanie światowych arsenałów broni w żadnym wypadku nie gwarantuje bezpieczeństwa. Zagrożeniem też jest nadmierna eksploatacja i degradacja środowiska naturalnego. Teraz życie człowieka zależy od jego myślenia i działania, a więc od celów i dążeń, jakie sobie mądrze w porę wyznaczymy.

Redakcja