Pieśń duszy

Nie chcę drogich prezentów
ogromnych bukietów
obietnic i pustych telefonów,
jak potrafisz
daj mi jedną konwalię
z grającymi dzwoneczkami
bądź mi gołębiem
albo słowikiem,
weź moją duszę
mów jej wiersze
nie przerywaj
nie kończ
mów dalej
o sercu
miłości
gwiazdach
pocałunkach
rozkoszy
dotknięcia
rąk naszych
tak jak czuje
to moje serce
niczym turbina
radości
niczym generator
miłości
zdolnej zasilić
tysiące ludzi
poprzez muzykę
i pieśń duszy mojej.

Muza...

Nie ma sztuki
bez kobiety,
nie ma życia
ani poezji
dotąd tego
tak nie znałem
może i teraz
nie wiem
w jaką podróż
mnie zabrałaś
kiedy dasz jeść
kiedy dasz pić
kiedy powiesz lecimy
kiedy powiesz stoimy
nie jestem od twojej duszy
ani mocniejszy
ani mądrzejszy
powiem więcej
nie chcę być
bo tak mi jest
najlepiej
i chcę ,żeby
Tobie było
tak samo dobrze.


Młode serce

Młode serce
jak tektonicznie
aktywny obszar Ziemi
na którym świeże erupcje
obok dymiących kraterów
przeczuwają nagły proces
górotwórczej miłości,
pulsująca wewnątrz
żarliwa lawa
wzbiera i ciśnie
na wszystkie strony
aby na skutek
iskrzącego ukłucia
ideału piękna
wylać się do zagotowanych
piersi,
parzyć i kłębić się ,
aż do utraty tchu
i głowy zawrotów,
potem rozdygotane wnętrza
obręczą czasu objęte
studzą się i gasną
pozostawiając jednak
kolejny jeszcze gorący
krater na młodym sercu